ສະລິລະວິທະຍາຂອງ hormone Insulin ແລະ Diabetic mellitus.
I.
ສະລິລະວິທະຍາຂອງ insulin
1.
ຕໍ່ carbohydrate:
-
ເລັ່ງນໍ້ງຕານເຂົ້າຈຸລັງແລ້ວປ່ຽນເປັນ
glucose-6-phosphate
ເພື່ອໄປເປັນພະລັງງານຫລາຍຂື້ນ
-
ກະຕຸ້ນການສັງເຄາະ
glycogen ໄປເກັບຢູ່ໃນຕັບ( ລະດັບ glucose
ໃນຕັບຈະຕໍ່າກ່ວາໃນເລືອດສະນັ້ນການດືງ glucose ເຂົ້າສູ່ຈຸລັງຕັບຈື່ງບໍໃຊ້ insulin.
-
ເລັ່ງນໍ້ງຕານເຂົ້າຈຸລັງກ້າມຊີ້ນ
20-30% ຈະຖືກໃຊ້ເປັນພະລັງງານ
ສ່ວນທີ່ເຫລືອແມ່ນປ່ຽນເປັນ glycogen ສະສົມຢູ່ໃນກ້າມຊີ້ນ.
-
ເລັ່ງນໍ້ງຕານເຂົ້າຈຸລັງໄຂມັນປ່ຽນເປັນ
glycerophosphate ເຊີ່ງຮ່ວມກັບ triglyceride.
-
ເລັ່ງການເຮັດວຽກຂອງ lipoprotein lipase ເພື່ອສະຫລາຍໄຂມັນທີ່ບໍຖືກໃຊ້ໃຫ້ເປັນ free fatty acide ແລ້ວສົ່ງເຂົ້າໄປເກັບເປັນ triglyceride ໃນຈຸລັງໄຂມັນເພີ່ມຂື້ນ.
-
Insulin ຍັງກະຕຸ້ນການສັງເຄາະ
ແລະ ຢັບຢັ້ງການສະຫລາຍ triglyceride.
-
ຢັບຢັ້ງ hormone sensitive lipase ເຮັດໃຫ້ໄຂມັນໃນຈຸລັງຖືກສະຫລາຍນ້ອຍລົງ
ເຮັດໃຫ້ໄຂມັນໄປສູ່ຕັບນ້ອຍລົງ ການສັງເຄາະ ketone ຈື່ງນ້ອຍລົງ.
-
Insulin ເລັ່ງໃຫ້ຈຸລັງທົ່ວໄປໃຊ້ ketone acid ມາເປັນພະລັງງານຫລາຍຂື້ນເພື່ອຫລຸດ ທາດ
ketone acid ໃນເລືອດ.
-
ເພີ່ມການສັງເຄາະ cholesterol (ໄຂມັນອິດສະຫລະ) ແລະ triglyceride ເພີ່ມໃນຕັບ ແຕ່ລົດການຈັບຂອງ VLDL (very
low density lipoprotein) ຈາກຕັບອອກສູ່ເລືອດ.
-
ກະຕຸ້ນ lipogenesis ແລະ ຍັບຍັ້ງ lypolysis
3. ຕໍ່ທາດ Protien:
-
ເຮັດໃຫ້ມີການສັງເຄາະ RNA ແລະ DNA.
-
Take amino acid into cell
-
ເຮັດໃຫ້ມີການສັງເຄາະ protein ຫລາຍຂື້ນ ແລະ ຍັບຍັ້ງການສະຫລາຍ protein
-
ກະຕຸ້ນ growth factor.
-
ເຮັດໃຫ້ທີການຂົນສົ່ງ ion
K+,Mg2+,PO43-ເຂົ້າສູຈຸລັງຫລາຍຂື້ນ.
-
ກະຕຸ້ນ
Na-k-ATPase ໃຫ້ເຮັດວຽກຫລາຍຂື້ນເຊີ່ງເປັນການເພີ່ມພະລັງງານອີກຈຸດຫນື່ງ.
4. ຕໍ່ສ່ວນອື່ນໆ:
-
ເພີ່ມການດຸດຊືມ
Na+ ຈາກ renal tubular
-
ເພີ່ມປະສີດທີ່ພາບການຫົດຫັດຂອງຫົວໃຈ.
II.
ການຄວບຄຸມການລັ່ງ insulin
-
Amino acid (arginine and
lysine) ຈະເພີ່ມການລັ່ງ insulin ຄື: Gastrine,
secretine, CCK, glucagon, GH, Cortisol.
-
Catecholamine ລັ່ງອອກມາມີຜົນ 2 ຢ່າງຄື ກະຕຸ້ນ Alpha
adrenergic receptor ແມ່ນຢັບຢັ້ງການລັ່ງ Insulin, ກະຕຸ້ນ Beta adrenergic ແມ່ນ ເພີ່ມການລັ່ງ
Insulin.
-
Vagas nerve ແມ່ນກະຕຸ້ນການລັ່ງ
Insulin.
III.
Diabetic mellitus( ພະຍາດເບົາຫວານ)
ແມ່ນພະຍາດຫນື່ງທີມີໝວດອາການ hyperglycemia ເນື່ອງມາຈາກການຜິດປົກກະຕິຂອງ
hormone insulin
ພະຍາດເບົາຫວານແບ່ງເປັນ 2
ຊະນິດຄື: Type 1 DM ແລະ Type
2 DM
Type
1 diabetic : Insulin-dependent diabetes mellitus
(IDDM) ແມ່ນການຂາດໂກຍສີ້ນເຊີງ ຈະພົບໃນກຸມຄົນອາຍຸ < 30 ປີ ສາຍເຫດມາຈາກ: immune-mediated; automimmune ທຳລາຍ
beta cell ອັນພາໃຫ້ການພະລີດ hormone insulin ບໍ່ໄດ້ ນີ້ແມ່ນຈະພົວພັນຫາການຜິດປົກກະນີ້ຂອງກຳມະພັນ ແລະ Idiopathic.
Type
2 diabetic: Non–insulin-dependent diabetes mellitus ເບົາຫວານຊະນີດນີ້ ມາຈາກ ມີການຕ້ານຕໍ່ insulin ແລະ
ການລັ່ງ insulin ບໍ່ໄດ້ secretion.
DIABETES ທີ່ມາຈາກພະຍາດອື່ນໆ
ເຊັ່ນ:
• Hormonal excess: Cushing’s syndrome, acromegaly, glucagonoma, heochromocytoma
• ໃຊ້ຢາແລ້ວພາໃຫ້ເປັນເລີຍ:
glucocorticoids, ຢາໄລ່ຍ່ຽວ(diuretics), ຢາຄຸມ (oral contraceptives).
• ພະຍາດມ້າມແລ້ວພາໃຫ້ເປັນເລີຍ: ມ້າມອັກເສບ(pancreatitis), ຜ່າຕັດປ້າງ(pancreatectomy), hemochromatosis, cystic fibrosis.
• Genetic syndromes:
hyperlipidemias, myotonic dystrophy, lipoatrophy.
• ເບົາຫວານໃນເວລາຖືພາ
(Gestational diabetes (GDM)): ເຊີ່ງແມ່ນເບົາຫວານທີ່ຖືກບົ່ງມະຕິໃນຊ່ວງ
ຖືພາ ເຊີ່ງອັນ ມີການພົວພັນທີ່ພາໃຫ້ມີການຕ້ານຕໍ່ insulin (insulin
resistance).
• ຄົນຕຸ້ຍ (obesity), ກີນອາຫານທາດມັນ ແລະ carbohydrate ສຸງເກີນໄປ.
IV.
Type 2 diabetic
1.
ອາການ
ຍ່ຽວຫລາຍ
(polyuria)
ຫີວນ້ຳຫລາຍ(polydipsia)
ກີນຫລາຍ
(polyphagia)
ນ້ຳຫນັກລົດ(weight loss).
ຕາມົວ(Blurred vision)
ມືນປາຍຕີນປາຍມື(Lower-extremity paresthesias)
ຊືມເຊື້ອ( easy for infection)
2.
ກົນໄກຂອງ
ເບົາຫວານຊະນິດທີ່ 2
ແມ່ນຈະເຫັນມີ
3 ກົນໄກໃຫຍ່ຄື:
v ກົນໄກການຕ້ານຕໍ່ insulin (metabolic abnormality insulin resistance) ກົນໄກນີ້ແມ່ນຈະພົບ ກ່ອນຫມູ່.
ໃນ
type II diabetes ສ່ວນຫລາຍແມ່ນມີນ້ຳຫນັກເກີນ ເນື່ອງຈາກການກີນຫລາຍ
ແຕ່ເຜົາຜານອອກນ້ອຍ ພາໃຫ້ ມີການຂາດຄວາມດຸນດ່ຽງລະຫວ່າງການສະຫນອງພະລັງງານ ແລະ ການໃຊ້ພະລັງງານ
(The imbalance bet -ween
energy supply and expenditure) =>ພາໃຫ້ຄວາມເຂັ້ນຂູ້ນຂອງ
fatty acids ສຸງໃນກະແສເລືອດ, => ຮ່າງກາຍກໍໃຊ້ໄຂມັນເປັນພະລັງງານແທນ,
=> ແລ້ວ ການໃຊ້ insulin ໄປຍ່ອຍເອົານ້ຳຕານຈາກກ້າມຊີ້ນ
ແລະ ຈີວະໄຂມັນ ມາໃຊ້ລົດລົງ =>ຜົນສຸດທ້າຍກໍຈະພາໃຫ້ມີການຕ້ານຕໍ່
insulin ຂື້ນ. ໃນພາວະນີ້ ຈະເຫັນ insulin ໃນ ກະແສເລືອດປົກະຕິແຕ່ໃຊ້ບໍ່ໄດ້. ເມື່ອໃດທີ່ມີການຕ້ານຕໍ່ insulin 30-60 % ຫລື ຫລາຍກວ່ານັ້ນແລ້ວຈະມີການ ບົກຜ່ອງຕໍ່ການຄຸມທາດນ້ຳຕານ
ແລະ ການໃຊ້ທາດນ້ຳຕານໃຫ້ເປັນພະລັງງານ. ສີ່ງທີ່ສຳຄັນຂອງ
ການຕ້ານ ຂອງ insulin ແມ່ນມາຈາກກຳມະພັນອີກພາໃຫ້ເປັນໂລກອ້ວນແລ້ວທີ່ສຸດກໍເກີດການຕ້ານຂື້ນເຊັ່ນ:
genetic disposition to reduced insulin sensitivity.
v ກົນໄກການຜິດປົກກະຕິຂອງການລັ່ງ( Impaired insulin secretion)
ແມ່ນມາຈາກຂອງຈຸລັງ
beta cell ບໍ່ຕອບສະຫນອງຕໍ່ພາວະ hyperglycemia, ຫລື ພາວະການລັ່ງຂອງ beta cell ລັ່ງບໍ່ໄດ້, ຫລື
ຍ້ອນ hormone ອື່ນໆ ກົດບໍ່ໃຫ້ມີການລັ່ງ
ມີການຜ່າຕັດມ້າມ,
ອັກເສບມ້າມ...
v ກົນໄກຂອງ ຕັບທີ່ຜະລິດນ້ຳຕານສຸງ( Increase hepatic glucose
production)
ປົກກະຕິແລ້ວ
insulin ຈະເຮັດໃຫ້ມີການສະສົມນໍ້ຳຕານໃນຕັບໃນຮຸບແບບ glycogen
ແລະ ຍັບຍັ້ງຂະບວນການ ຍ່ອຍສະຫລາຍ glycogen( gluconeogenesis,) ແຕ່ໃນເບົາຫວານຊະນີດນີ້ ເມື່ອມີການຕ້ານຫລາຍເກີດຢູ່ໃນຕັບ ແລະ
ສ່ວນອື່ນໆຂອງຮ່າງກາຍ ຈະພາໃຫ້ ຕັບມີການຜະລິດນໍ້າຕານຫລາຍອອກສູ່ກະແສເລືອດ.
3.
ພາວະທິນ້ຳຕານສຸງໃນເລືອດດົນແລ້ວຈະມີຫຍັງເກີດຂື້ນຕໍ່ຮ່າງກາຍ?
ພາໃຫ້
sorbital ສຸງ
ການກວດຮ່າງກາຍ
ຄຳຖາມທີ່ຊ້ກຖາມປະຫວັດຂອງຄົນເຈັບເບົາຫວານ:
·
ໄດ້ໄປກວດເພື່ອການຄວບຄຸມນ້ຳຕານບໍ?
ຖ້າບ່ໄດ້ວບຄຸມຈະພາໃຫ້ມີອັດຕາສ່ຽງໃນການຕິດເຊື້ອງ່າຍ ແລະ ມີອາການສົນແນວອື່ນໆໄດ້ງ່າຍ.
·
ມີອາການມືນຕາມປາຍີນປາຍມືບໍ?
·
ມີອາການເຈັບເອີກ( ອາການຂອງ coronary artery disease
(CAD)), ອາການຕາມົວ, ວີນຫົວ(ຄວາມດັນສຸງ)
·
ມີການການອັກເສບບ່ອນອື່ນເເດບໍ? , influenza, pneumococcal,
hepatitis B, tetanus, herpes zoster.
ໃຫ້ກວດກາໄປທຸກໆລະບົບຂອງຮ່າງກາຍ
Ø ກວດທົ່ວໄປ
ສັງເກດ:
ສີຜີວ, ຜົມ, ຫນັງ, ການລົມ, ທ່າທາງຕ່າງໆ
Ø ອາການຊີວິດ: ຄວາມດັນ,
ອຸນນະພຸມ, ກຳມະຈອນ, ຫາຍໃຈ.
Ø ແລະ ກວດໄປຕາມລະບົບຕ່າງໆ ທີ່ມີການກະທົບຈາກພາວະນ້ຳຕາໃນເລືອດສຸງ.
4.
ບົ່ງມະຕິຈຳແນກ
• ເບົາຈືດ (Diabetes insipidus).
• ນ້ຳຕານໃນເລືອດສຸງໃນພາວະຄຽດ
(Stress hyperglycemia).
• Diabetes secondary
to hormonal excess, drugs, pancreatic disease.
5.
ບົ່ງມະຕິ
- ເຫັນລະດັບ HbA1c
6.5% ຫລື ສຸງກວ່າ.
- ການກວດນ້ຳຕານໃນເລືອດ (fasting plasma glucose test) ≥ 126 mg/dL (7.0 mmol/L) ການ ກວດແບບນີ້ຕ້ອງໃຫ້ຄົນເຈັບຫ້າມກີນອາຫານໃດໆຢ່າງນ້ອຍ 8 – 12 ຊົ່ວໂມງ.
- ການກວດ 2 ຊົ່ວໂມງ plasma glucose ≥
200 mg/dL (11.1 mmol/L), a 75-g oral glucose tolerance
test (OGTT). ກວດແບບນີ້ແມ່ນໃຫ້ 75 g anhydrous ລະລາຍໃນນ້ຳແລ້ວໃຫ້ຄົນເຈັບ ດື່ມແລ້ວ
2 ຊົ່ວໂມງ ຈື່ງເຈາະເອົາ ເລືອດໄປກວດ.
- ກວດແບບ random plasma glucose ≥
200 mg/dL (11.1 mmol/L). ກວດແບບນີ້ກໍ່ຄືການເຈາະ ເອົາເລືອດຕອນໃດໄປກວດກໍໄດ້
ເຊີ່ງເຮັດໃນຄົນເຈັບທີ່ມີອາການຂອງ ນ້ຳຕານໃນເລືອດສຸງເຊັ່ນ: ຍ່ຽວຫລາຍ (polyuria), ຫີວນ້ຳຫລາຍ(polydipsia),
ກີນຫລາຍ (polyphagia), ນ້ຳຫນັກລົດ(weight loss).
-